İnsan ve insanın faniliği üzerine pek çok şey söylenir ve yazılır. İnsana ve dünyaya dair nice konuşmalar bir şekilde "üç günlük dünya" muhabbetine bağlanır.

Bağlanır bağlanmasına da hiçbirimiz dünyalık şeylerden vazgeçemeyiz. Hiçbirimiz kısacık ömrümüze sığdıramayacağımız hayaller kurmaktan, ışığın ne zaman söneceğini bilmeden bu dünyaya yatırım yapmaktan geri kalmayız. Dahası şahsi emellerimize ulaşmak ve dünyalık menfaatler elde etmek için birbirimizi kırmaktan, hatta ezip geçmekten hiç çekinmeyiz.

Ramazan ayında üst katımıza taşınan yeni komşumuzun kanser illetinden mustarip olduğunu ve artık tedaviye cevap vermediğini öğrendik. Evlerinde asansör bulunmadığı için kendi evlerinden çıkıp kiralık eve taşınmışlardı. Ağrılardan bunaldığında parkta biraz vakit geçirmek ve rahatlamaktı gayeleri.

Her sabah ağrılara dayanamayan komşumuzun derin derin inlemeleri ile uyanırken, bayrama günler kala yakınlarının çığlıkları ve ağıtlarıyla uyandık. Bir anda bütün yakınları ve komşuları toplandı. Ambulans geldi. Ve o kaçınılmaz son. Bir fani daha emanetini teslim etti. Allah rahmet eylesin. Çektiği ağrılar affına vesile olur inşallah.

Yan daireden yükselen feryat, üst daireden gelen çığlık sesi, binaya koşarak giren sağlık çalışanları, apartmanın önünde toplanan kalabalık hayatımızda hiçbir şeyi değiştirmedi. Karşı binanın önünde oturanlar sohbetine devam etti.

Berber tıraşına, yan tarafta bulunan esnaf işine devam etti. Komşular, kapılar ardında hayatına devam etti. Bir komşunun su, bir başka komşunun çiğ köfte siparişi geldi.

Cenaze sahipleri defin işlemleri için seferber olurken bir komşu çocuğunu parka çıkardı. Rahmetlinin yakınları cenaze başında ağlaşırken diğer bir komşu eşiyle yürüyüşe çıktı.

Ne de olsa hayat devam ediyordu!

Oysa unuttuğumuz bir gerçek vardı; insan fâni, dünya hayatı geçiciydi. Dünya, kalacağımız değil, gideceğimiz bir yerdi. Dünyaya kalmaya gelinmezdi, gidilmeye gelinirdi. Dünya hayatı, ahiret hayatına hazırlanma yeriydi. Dünya ve dünyalık şeyler bu gerçekten bağımsız düşünüldüğünde ise sadece bir oyun ve eğlence yeriydi.

"Ne bilmegün bilmekdürür ne gülmegün gülmekdürür.

Son menzilin ölmekdürür, duymadınsa aşktan eser.

Ger bu sırrı duyaydın, ya bu gamı yiyeydin.

Yerinde eriyeydin, gideydi senden bu kâr ü bâr.

Bildik gelen geçer imiş, bildik konan göçer imiş.

Aşk şarabın içer imiş bu manadan her kim duyar."

Yunus Emre'nin ifadesiyle bu dünya bir göç yoluydu. Gelen geçiyor, konan göçüyordu. Eldeki kar-ü bar (kazanç) başkalarına kalıyordu. Yunus Emre, gitmek için geldiğimiz bu dünyada edindiğimiz her şeyin fâni oluşunu bir başka beytinde şöyle anlatıyordu:

"Benim bunda kararım yok, ben bunda gitmeğe geldim;

Bezirgânem (tüccarım) metaım (malım) çok, alana satmağa geldim."

Alın teriyle kazandıklarımızdan elde avuçta ne varsa, bir gün hepsini "yok" pahasına satıp gidiyorduk. Çünkü yanımızda hiçbir şey götürmemize izin verilmiyordu.

Hırs yapıp, çelme takıp, yalan söyleyip, baskı yapıp, tuzak kurup, kılıfına uydurup, çalıp çırpıp biriktirdiğimiz ne varsa; bir gün hepsini "batan geminin malları" gibi bırakıp gidiyorduk.

Önümüz bayram.

Hepimiz planlarımızı yaptık; ya memleketin yollarını tuttuk ya tatile çıktık ya evimizde bayramın yolunu gözlemeye başladık ya da bayram heyecanından uzak koşuşturmaya devam ediyoruz. Unutmayalım ki, bizim planımızın dışında da işleyen bir plan, akan bir kum saati var.

Bu bayram dileğim odur ki; hayatın koşuşturmasının bir nebze azaldığı, kendimizle ve yakınlarımızla yakınlaştığımız bu günlerde unuttuklarımızı hatırlayalım. Bize yaşamın gerçeklerini unutturan oyun ve eğlenceden uzaklaştığımız bu günlerde, Yunus'un ifadesiyle "aşk"ı ve "mana"yı duyalım. Faniliğimizi hatırlayıp gönüller yapalım, kırdığımız gönülleri tamir etmenin çarelerini arayalım. Yunus Emre'nin şu beytini bir kez daha hatırlayalım:

"Bir gez gönül yıktın ise, kıldığın namaz değil.

Yetmiş iki millet dahi, elin yüzün yumaz değil.

Bir gönül yaptın ise, er eteğin tuttun ise,

Bir gez hayr ettin ise, birine bin az değil."

Rabbim sevdiklerimize yakın eylesin. Rabbim gönül dostlarımıza yakın, dünyalık heveslere uzak eylesin. Sevdiklerimizle beraber, sağlıkla ve huzurla nice bayramlara erişmek dileğiyle.

19.07.2021