Ne Kadar Uzak, O Kadar Yakın

"İnsan insanla yalnızlığa yol almış. Bülbülleri kovmuş gönül bahçesinden, gülleri kurutmuş. Kılavuzu kargalarla benliğin çöplüğünü eşeler olmuş."

Sevgin bana ne kadar uzaksa sevgimle sana o kadar yakınım. Ne kadar kaçarsan kaç içinde bana ait olanla kaçıyorsun: Sevgimle!.. Oysa sen ne kadar yakınımdaydın. Biliyordum, kendimden kaçtığım zamanlarda bir yürek benimledir. Her daim nefesini hissederim. O sadece sevginin değil dostluğunda adıdır. Onun sözünde her daim doğrular vardır. Ne diyecekse doğrudan söyler. Eğilmez, bükülmez. O bir cümle kapısıdır. Destûrsuz girilmez.

Bilmezdim, o kapıların sadece yüzüme değil ruhuma kapanacağını. Bilmezdim ayrılık denen gurbetin hiçbir vakit vuslata eremeyeceğini. Uzadı gitti mesafeler, araya zaman girdikçe unutulmaya düştü güzel anılar. Sözde değildi vücut bulan hatıraların sıcaklığı. Kırılan bir saat camında tuz buz olmuştu zamana ait tüm mekanlar.

Bu asrın ruhuna aykırıymış meğer dosta yürümek, dostu dost bilmek. İnsan benliğinde silmiş bütün güzel sözcükleri. Mânâ alemine fırlatıp atmış. Ardına bakmamış bile. Yürümüş gitmiş. Yüreğinin sancısı kalmış bir arada bir sızısı duyulan. İnsan insanla yalnızlığa yol almış. Bülbülleri kovmuş gönül bahçesinden, gülleri kurutmuş. Kılavuzu kargalarla benliğin çöplüğünü eşeler olmuş.

Ben yazdım, benim duygularım. Ben okudum, benim düşüncelerim. Ben yaşıyorum, benim hayatım. Ben nefsimin yalnızlığındayım, benim kararım. Benlerin çağlayanında küçük bir benin çığlığı duyulmamış. Sular karamış, kararan yürekler gibi. Gözler kararmış benden başka bir şey ne görmüş ne duymuş.

Unutuyorsun. Sevgi bir damla değdi mi insan yüreğine, vaktini bekleyen tohum gibi sabreder. Karanlıkta bir damlacık ışık gibi aydınlanır. Büyür büyür huzmeleri her köşeyi aydınlatır. Kapalı bütün kapılar açılır. Sadece bir eşik kalır engeli. Geçmesi için bir cesaret, bir uyanış gerektiren. Ne kadar yakın o kadar uzaktır insan. Yalnızlığın içinde uyuttuğu bütün rüyalardan uyanır. Sevginin ışığı ısıtır içini. Benler kaybolur, ben'ler biz'e erişir.

Biliyorum sevgin bana ne kadar uzaksa sana sevgimle o kadar yakınım. "Her şey sevmekle başlar. Gerisi hikâye.." diyordu sevmeyi bilen bir yürek. Sevgi önce içimizde fidan vermeli. Sonra insan yüreklerinde boyu vermeli. Hiçbir sevgi gölgede hayat bulamaz. Kendi güneşinde can bulur. Ey dost!.. Sen unuttun fakat ben yüreğimde sakladım insanı.

Sen de hep hatırla. O insan biz yaşadıkça yaşar, bizim içimizde yaşamaya devam eder. Benlikler fanidir yiter gider. İnsan insanla tamamlandıkça insana erer. Ve insan yaşamaya devam eder. Ne kadar uzaksa o kadar yakındır insan insana.