Kapitale Sarılmış

UBUNTU: Ben, ben olduğum için sen, sensin.

Günlerden bir gün, Afrika'da çalışan bir antropolog bir kabilenin çocuklarına bir oyun oynamayı önerir.

Oyun basittir.

Çocukları belirli bir yerde yan yana sıraya dizer ve açıklar.

"Herkes karşıdaki ağaca kadar tüm gücüyle koşacak ve ağaca ilk ulaşan birinciliği kapacak. Ödülü ise yine o ağacın altındaki güzel meyveleri yemek olacak."

Çocuklar oyuna hazır olunca, antropolog oyunu başlatır.

İşte o An'da bütün çocuklar el ele tutuşur ve beraberce koşarlar.

Hedef gösterilen ağacın altına beraber varırlar ve hep beraber meyveleri yemeye başlarlar.

Antropolog şaşırır ve çocuklara neden böyle yaptıklarını sorar.

Aldığı cevap hayli manidardır;

"Biz "UBUNTU" yaptık: Yarışmış olsaydık, aramızdan sadece bir kişi yarışı kazanacak ve birinci olacaktı. Nasıl olur da diğerleri mutsuzken yarışı kazanan bir kişi ödül meyveyi yiyebilir? Oysa biz UBUNTU yaparak hepimiz yedik."

UBUNTU; Güney Afrika'da "BEN, BİZ OLDUĞUMUZ ZAMAN 'BEN'İM" demektir.

 Kelime karşılığı "insanlık".

Kelime karşılığı 'paylaşım'.

Kelime karşılığı 'empati'.

Kelime karşılığı 'sevgi'.

Başkalarına karşı merhametli, şefkatli, iyiliksever olmak gibi insani değerleri esas kabul ediyor.

İşte BEN yerine BİZ diyebilmenin çok güzel bir örneği.

Üzerinde düşünmeye, biraz kafa yormaya, denemeye değmez mi sizce de?

Değer hem de çok değer.

Aslın BİZ olabilmek.

Bu dünyanın BİZ olabilmesi, ben yerine BİZİ yaratmak.

Daha fazla duyarlı olmak,

Daha fazla benden çok bizi düşünebilmek.

Biz olabilmesi için daha fazla çaba lazım.

Sadece sevebilmek ve sevgide buluşmak.

Ne aşk ne hayat, minik hesaplarla uğraşmıyor aslında.

Merhamete, şefkatte, iyilikte ve sevgide buluşmalı tüm dünya.

Bu dünyanın Ubuntuya ihtiyacı var.

Bu dünyanın ülkelerinde,

Bu dünyanın şehirlerinde,

Bu dünyanın evlerinde,

Bu dünyanın siyasetçilerinde,

Bu dünyanın karar mekanizmalarında,

Ben yerine  'biz' demeye,

Kısacası Ubuntuya ihtiyaç var.

Yürüyorum başımı dağlara vurmuş gider gibi,

Bir kifayetsizlik,

Bir burukluk,

Bir hüzün var,

Doğanın gözleri olsa ağlayacak sanki,

Sevgilisi terk etmiş bir şahıs gibi,

Üzgün, kırgın.

Toprak ağlıyor,

Su buruk,

Kuşlar kanat kanat çırpmıyor,

İnsanlık ne yapıyor?

Kapitale sarılmış,

Küresel köle yaratmak istiyor.

Dünyanın iyileşmeye,

Dünyanın şefkate ihtiyacı var.

İnsanlığın karanlık günlere karşı,

Güneş gibi doğacak,

Bilincini büyütmeye,

Ubuntuya ihtiyaç var...